Ἅγιος Βησσαρίων Ἀρχιεπίσκοπος Λαρίσης (15 Σεπτεμβρίου)

15 Ἅγιος Βησσαρίων γεννήθηκε στήν Πόρτα Παναγιά Τρικάλων τό 1490, ἤτοι λίγα χρόνια μετά τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους. Ἂν καί οἱ συνθῆκες ἦταν πολύ δύσκολες, γαλουχήθηκε καί ἀνατράφηκε ἀπό τούς εὐλαβεῖς γονεῖς του μέ τά ἱερά νάματα τῆς ἁγίας πίστεώς μας καί τά ἰδεώδη τοῦ Γένους μας σέ ἕνα γεμάτο θεοσέβεια οἰκογενειακό περιβάλλον.
Ἀπό τήν νεανική του ἡλικία διακρινόταν γιά τήν εὐφυΐα καί τή σύνεσή του ἀλλά καί γιά τήν εὐθύτητα τοῦ χαρακτῆρος του, τήν ἁγνότητα καί σωφροσύνη του, τήν ταπεινοφροσύνη καί τήν βαθειά πίστη του, τήν ἀπέραντη ἀγάπη του.
Νεότατος γίνεται μοναχός καί χειροτονεῖται διαδοχικά διάκονος καί πρεσβύτερος. Τό 1517 ἐκλέγεται ἐπίσκοπος Ἐλασσῶνος καί τό 1521 ἀναλαμβάνει τήν διοίκηση τῆς ἐπισκοπῆς Σταγών. Τό 1527 ἀναβιβάζεται στόν θρόνο τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης καί ἀκτινοβολεῖ μέ τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του καί τήν καταπληκτική ἀγαθοεργό δράση του, ἐνῶ συγχρόνως ὑπομένει μέ θαυμαστή ἀνεξικακία συκοφαντίες καί σκληρές δοκιμασίες στίς ὁποῖες ἔλαμψε «ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίῳ».
Τό περίφημο μοναστήρι τοῦ Δουσίκου, οἱ γέφυρες τοῦ Κοράκου στόν Ἀχελῶο, τοῦ Πορταϊκοῦ καί τῆς Σαρακίνας στόν Πηνειό καί πλῆθος ἄλλων κοινωφελῶν ἔργων, πού ἔγιναν μέ ἀφάνταστες δυσκολίες στά ζοφερά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, ἀποδεικνύουν τήν πολλήν του ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί τήν ἀνύστακτο μέριμνά του γιά τόν πονεμένο λαό του.
Στίς 15 Σεπτεμβρίου 1540 παρέδωκε τήν ἁγίαν ψυχήν του εἷς χείρας Θεοῦ, ὑμνούμενος ἀπό τότε ὡς Ἅγιος καί θαυματουργός. Ἡ εὐωδιάζουσα Τιμία Κάρα Του φυλάσσεται στήν Ἱερά Μονή Του.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Τῆς Πύλης τό βλάστημα τῆς Θεσσαλίας φωστήρ, τῆς Τρίκκης τό σέμνωμα καί τῶν θαυμάτων πηγή ἐδείχθης τρισόλβιε· πάσαν δοκιμασίαν ἐν Χριστῷ ὑπομείνας, δόξη ἠγλαϊσμένος σύν Ἀγγέλοις ἀγάλλη. Ἅγιε Βησσαρίων πανάριστε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τᾶς ψυχᾶς ἡμῶν.

Εκτύπωση